भगतसिंग, राजगुरू व सुखदेव स्मृतीदिन

भगतसिंग :
वयाच्या २३ व्या वर्षी (ज्या वयात आम्हाला काहीच अक्कल नव्हती) हिंदुस्थानच्या स्वातंत्र्यासाठी हसत हसत फासावर फासावर लटकलेला एक महान क्रांतीकारक!!!! त्यांच हे बलिदान हे फक्त त्यांच्या उत्कट देश प्रेमाच एक प्रतीक आहे.

कुसुमाग्रजांच्या शब्दात सांगायच झाल तर. . .


'जरी न गातील भाट डफावर तुझे यशोगान, सफल जाहले तुझेच हे रे, तुझेच बलिदान' 


शिवराम हरी राजगुरू: 





 पराकोटीच देशप्रेम, त्याग, निष्ठा याच मूर्तीमंत उदाहरण!!!
















 सुखदेव :




















भगतसिंग, राजगुरू व सुखदेव यांचा आज स्मृतीदिन. . . त्यांच्या पवित्र स्मृतीस विनम्र अभिवादन!!!!

 

माझ्या हिंदुस्थानात भामट्या राजकीय नेत्यांचे वाढदिवस लक्षात राहतात त्यांना नोटांचे हार घातले जातात पण ज्यांनी या देशासाठी सर्वस्व दिल त्यांच्या नशिबी मात्र आजही उपेक्षाच आहे या गोष्टीच नक्कीच खूप वाईट वाटतय!!!!

इन्किलाब जिन्दाबाद!!! जयहिंद!!!
 

गुढी पाडव्याच्या हार्दिक शुभेच्छा!!!






या शुभ मुहूर्तावर सारी दुःख विसरून, प्रेमाची गुढी उभारूया!!
हे नववर्ष आपणा सर्वांस सुख समृद्धी, यशाचे व भरभराटीचे जावो हीच स्वामी चरणी प्रार्थना!!!
सर्व वाचकांस हिंदू नववर्षाच्या हार्दिक शुभेच्छा!!!!

शुभेच्छा पत्र मायाजालावरून साभार.

विंदा: भावापूर्ण श्रद्धांजली

विंदा गेले. . .मराठी साहित्य विश्वातील अजुन एक तारा निखळला. कवी, लेखक, समीक्षक अस अष्टपैलू हे व्यक्तीमत्व. आपल्या काव्य प्रतिभेने त्यांनी संपुर्ण मराठी साहित्य विश्व समृद्ध केलय.


"अष्टदर्शने" या काव्यसंग्रहासाठी त्यांना २००३ साली "ज्ञानपीठ पुरस्कार" देऊन गौरवण्यात आल होत. त्यावेळी "पुरस्कार म्हणजे माझ्या एकट्याचा सन्मान नाही, तर मराठी भाषा, कविता आणि काव्य पंरपरेचा हा सन्मान आहे. आज मी फक्त त्याचे केंद्र झालो आहे", अशा शब्दांत विंदांनी भावना व्यक्त केल्या.


विंदाना भावापूर्ण श्रद्धांजली. ईश्वर त्यांच्या आत्म्यास शांती देवो!!!
 
विंदांचे छायाचित्र विकीपेडीया वरुन साभार!!!

"उनाडक्या"!!!!!

तुम्हाला कं ची बाधा झाली आहे का??? किंवा रोज तेच साचेबद्ध जीवन जगून वैताग आलाय. . . अन् तुम्हाला आयुष्यात काही तरी बदल किंवा थ्रिल हव आहे का??? ( अगदी मुझे चेंज चाहिये स्टाइल!!! :)) तर यावर अगदी रामबाण उपाय सांगतो. . . तो म्हणजे एक संपुर्ण दिवस किंवा जसा वेळ मिळेल त्याप्रमाणे "उनाडक्या" करा.

उनाडक्या म्हणजे काही प्लॅन करायचा नाही. . . काही ठरवायच नाही त्या क्षणी मनाला जी गोष्ट करावीशी वाटते ती करायची म्हणजे थोडक्यात सांगतो "आली लहर केला कहर". यात बघा खादाडी, बाइकवर फिरण , चित्रपट पाहण , आवडत्या व्यक्तींना सरप्राइज देण, मनसोक्त खरेदी, विंडो शॉपिंग ई. येत. आपल्या मनाला वाटेल अन् ज्या गोष्टीतून आनंद मिळेल अशी कोणती पण गोष्ट करायची पण ती ही अगदी अचानक.

मला "कं" ची बाधा ही फार पटकन होते. त्यामुळे माझ्या उनाडक्या ह्या सतत चालूच असतात. अन् हे आता पासून नाही करत अगदी शाळेत असल्यापासून करतोय. मला अस वाटत रोज रोज ते एक सारख जगात राहिला तर आयुष्यातील थ्रिल निघून जात. जर आयुष्यातील थ्रिल अनुभवायच तर मग किमान एक दिवस तरी जरा वेगळ जगून बघा मग जाणवेल आयुष्य खूप सुंदर आहे.

आता माझ्या थोड्या उनाडक्या सांगतो. माझ शालेय शिक्षण सगळ ग्रामीण भागात झाल. माझ्या सोबटचे मित्र मंडळ होते ते बहुतेक सगळे बागाईतदार शेतकरी. त्यामुळे सुट्टी असेल त्या दिवशी आमच घोड चौखूर उधळायच. दिवसभर कोणाच्या तरी शेतावर आम्ही पडीक असायचो. त्या दिवशी अगदी मनसोक्त हुंदडायच. जेवणाला सुट्टी देऊन फक्त रान मेवा चरायचा. काय खायच ते सीझनवर अवलंबुन असायच बोर, चिंचा, कैर्‍या, चिकू, शिताफळ, जांभळ, उस याचा फडशा पडायचा. द्राक्ष सीझन मध्ये तर आम्ही बागेत बसूनच द्राक्ष खायचो. कधी तरी मग कोणाही मित्राच्या शेतावर गेल की त्यांच्या घरीच जेवण व्हायची. मेनु म्हणजे चुली वरची भाकरी अन् काळ्या मसाल्यातील कोणतीही भाजी (आमच्या बोली भाषेत "कालवन" अन् ग्रामीण भाषेत "कोड्यास"). तुम्हाला सांगतो या मेनुची सर कशालाच नाही. संध्याकाळी तिथेच गुळाचा चहा व्हायचा. तुम्हाला सांगतो तुम्ही जर चहाचे चाहते असाल तर आयुष्यात एकदा तरी गुळाचा चहा प्या तो ही चुलीवरचा. (आहा हा. . आता आठवूनच इच्छा झाली आहे.)खाण्याबरोबरच आम्ही शेतीची पण काम करायचो (अर्थातच जीवाला झेपतील अशीच) त्यात मला शेतीला पाणी द्यायला खूप आवडायच.

जसा मोठा झालो तसा हे सार माग पडल. इंजिनिअरिंगला गेल्यानंतर मग गावी जाण कमी झाल गेलो तरी सुट्टीमध्ये ते पण ४-५ दिवसच. हॉस्टेलला आल्यानंतर सुद्धा उनाडक्या करत राहिलो पण फक्त स्वरूप बदलल.

हॉस्टेलला असताना आम्ही "निशाचर" या गटात गणलो जायचो. आमचा दिवस हा रात्री ८ नंतर सुरू व्हायचा. तेव्हा भूत ह्या प्रकाराविषयी खूप क्रेझ होती.खुपदा या विषयावर गप्पांचे फड जमायचे. एकदा रात्री अशीच चर्चा रंगली होती तेव्हा किरण ह्या आमच्या मावळ्या कडून समाजल की हॉस्टेलच्या पाठीमागे दूरवर असणार्‍या खडी मशीनच्या परीसरात भुताचा वावर आहे. बस हे समजल अन् त्या क्षणाला आम्ही १० जण कपांउड वॉलवरुन उड्या मारुन भूत पाहिला गेलो होतो. वेळ होती मध्यरात्री २.००ची. रात्रभर भटकलो भूत तर काही मिळाल नाही पण भटक्‍या कुत्र्यांनी मात्र चांगल पळवल होत.

रोज कॉलेज, कट्टा याचा एकदा जाम "कं" आला होता .हॉस्टेलला पण जावस वाटत नव्हत. म्हणून मी अन् राहुल्या सिक्स सिटरला बसलो अन् बारामातीला गेलो. पिक्चर ला जायचा पण मुड नव्हता काय कराव ह्या विचारात एस.टी. स्टॅंड ला जाउन बसलो. थोडा वेळ तिथे टी.पी. केला. त्यानंतर मी सहज राहुल्याला म्हणालो मला आता झोपावसं वाटतय. . .साहेबांनी क्षणाचाही विलंब ना करता मला एस.टी. स्टॅंड वरील बाकडा दाखवला म्हणाला " जा झोप." तुला कोण ओळखणार आहे. विचार पटला. . . एस.टी. स्टॅंडवरच मी चक्क १तास निवांत ताणून दिली होती. मी झोपलो म्हणून राहुल्याने पण समोरच्या बाकावर ताणून दिली होती. त्यानंतर भिगवन चौकात जाउन मिसळ चापली. इकडे तिकडे बागडलो अन् परत हॉस्टेलला आलो.

पुण्यात आल्यावर नोकरी लागली. . .स्व कमाइवर उनाडपणा करण्यात मजा काही औरच आहे. . .आता ह्या उनाडक्या थोडक्यात सांगतो.

१. मे महिन्यात भर दुपारच्या उन्हात बाइकवर बर्मुडा अन् टी शर्टवर हेम्याच्या घरी तासगावला हापूस आंबे खाण्यासाठी.
२. एका रविवारी सकाळी लवकर (अर्थात आंघोळ न करता) सोलापूर हाय वेला मिसळ खायला.
३. मध्यरात्री एक वाजता मी, हेम्या आणि सच्या आम्ही दीड डझन आंबे चापले होते
४. मुसळधार पावसात लोहगड आणि निलकंठेश्वरचा ट्रेक तो पण बर्मुडा अन् टी शर्टवर
५. क्रेडीट कार्ड वर एकावेळी ३०,००० ची खरेदी. . .(ज्याचे व्याजासहित ४५,००० भरलेत. :( )
६. संध्याकाळी हाफिसातून कल्टी मारुन हडपसर वरुन दुर्गाला कॉफी मारायला.
७. हाफिसातून हाफ डे घेऊन बालगंधर्व च्या कट्ट्यावर टी.पी किंवा पिक्चरला.
८. कधी तरी फक्त भेळ, पाणी पुरी, वडा पाव, एस.पी.डी.पी यावर दिवस काढायचा.
९. लक्ष्मी रोडला संध्याकाळी फक्त भटकायच ते पण कोणतीही खरदीए न करता.
१०. सार्वजनिक पेपर वाचनालय़ असत तिथे जाउन सगळे पेपर वाचून काढायचे.

अस खूप सार. . . जे आपल्या मनाला आवडेल ते. . .ते अगदी क्षणार्धात. . .कोणताही विचार ना करता. . .( फक्त क्रेडीट कार्ड वापरताना विचार करा!!!)

ज्या दिवशी तुम्ही अस वेगळ काही तरी कराल त्यानंतर पाहा आपोआप तुमचा मूड अगदी मस्त होऊन जाईल.

एक गोष्ट लक्षात ठेवा
"आहात तरुण, घ्या "उनाडक्या" करून
उद्या गेलात मरून तर टाकतील पुरून"


काय म्हणताय मग. . .तर चला जास्त विचार न करता तुम्ही पण सुरू करा "उनाडक्या"!!!!!

शिव पराक्रम गीत!!!!

अफजल खान जेव्हा स्वराज्यावर चाल करून आला होता त्यावर आधारीत हे स्फुरण गीत आहे. हे कोणी लिहलय हे माहीत नाही.हे माझ्याकडे संग्रहित आहे.







दुंदुभी निनादल्या , दशदीशा कडाडल्या
केशरी गुहेसमीप उन्मत्त हत्ती चालला ||

वाकुनि आदिलशहास कुर्निसात देऊनी
प्रलय काल तो प्रचंड खान निघे तिथुनी
हादरली धरणीव्योम, शेष ही शहारला
केशरी गुहेसमीप उन्मत्त हत्ती चालला. . . ||१||

खान चालला पुढे अफाट सैन्य मागुनी
उंट, हत्ती, पालख्या ही रांग लांब लांबती
टोळधाड निघे ही स्वतंत्रता गिळावया
केशरी गुहेसमीप उन्मत्त हत्ती चालला . . .||२||

तुळजापूरची भवानी माय महान मंगला
राउळात अफजलखान दैत्यासह पोहचला
मूर्ती भंगली मनात चित्रगुप्त हासला
केशरी गुहेसमीप उन्मत्त हत्ती चालला. . . ||३||

श्रवनी तप्त तेल से शिवास वृत्त पोहचले
रक्त तापले करार खडग सिद्ध जाहले
कालियास मर्दण्यास कृष्ण सिद्ध जाहला
केशरी गुहेसमीप उन्मत्त हत्ती चालला. . . ||४||

सावधान हो शिवा वैर्याची रात्र ही
काळ येत असे समीप साध वेळ तूच ही
देऊनी बळी आजास तो शक्ती भवानीला
केशरी गुहेसमीप उन्मत्त हत्ती मारला. . .मारला. . .मारला ||५||

प्रोजेक्ट बटरफ्लाय!!!

Siproeta epaphus, Butterfly World (Florida)Image via Wikipedia



जर तुम्ही कॅडवर काम करत असाल अन् तुम्हाला तुमचे फाईल क्लायंट सोबत शेअर करायचे असेल ते ही ऑटो कॅड या सॉफ्टवेअर शिवाय ??? तर याच उत्तर आहे "प्रोजेक्ट बटरफ्लाय."

प्रोजेक्ट बटरफ्लाय ही ऑटोडेस्कच नवीन टूल आहे. की ज्यामुळे आपण आपल्या वेब ब्राउअजर मधून कॅड फाईल पाहु किंवा एडीट करू शकता. हा टूल डाउनलोड करण्यासाठी तुम्हाला ऑटोडेस्क लॅब वर अकाउंट असणे आवश्यक आहे किंवा तुम्ही ऑटोडेस्कचे सबस्क्रीपशन युजर असाल तर त्या अकाउंट वरुन सुद्धा हा टूल डाउनलोड करू शकता.

प्रोजेक्ट बटरफ्लाय हा वेब टूल वापरण्यासाठी खालील ब्राउअजर असणे आवश्यक आहे.
१. फायर फॉक्स ३.० किंवा त्यापुढील
२. गुगल क्रोम
३. आय.इ. ७
४. सफारी ३.० किंवा त्यापुढील

ह्या टूल विषयी अधिक माहितीसाठी इथे टिचकी मारा.

हा टूल वारण्यासाठी इथे टिचकी मारा.

Reblog this post [with Zemanta]

अफ़लातून हिंदी!!

आपण हिंदी बोलताना खुपदा मराठी शब्द वापरतो अन् मग एकच धमाल येते. . . .यावर एक मेल आली होती त्यावरूनच ही पोस्ट. काही वाक्य मेल मधील आहेत अन् काही मी तयार केलीत.

१. वो उंच जिने से धापकन पड्या अन् काडकन हात का हाड मोड्या.

२. पहले नदी में पोह्या बाद में समंदर मे शिरा फिर पोह्या.

३. ये टी. वी. आपको कितने मे गिरी.

४. हम लिंब घेंगे तो घेंगे नही घेंगे तो नही घेंगे

५. खा खा लाजू नका याच हिंदी : "खाओ, खाओ, शरम तो है नही"

६. "ईतना मोठा खड्डा खणके रखा है यहा से कैसे वळेंगे"

७. एक माणूस दुकानदाराला तांदुळ न घेण्याच कारण सांगताना. . ."तुम्हारे तांदुळ में बहोत खडा है"

८. हमारे टी. वी. में मुंग्या मुंग्या दिखते है.

९. गहू जरा बारीक दळो पिछली बार बहोत जाडा दळ्या था.

१०. मांडी घाल के नीचे बैठो.

११. रांगेत उभ असताना. .. " थोडा थोडा आगे सरको "